|
“Ik
ben geboren in 1925. Als luitenant bij het verzet kreeg ik de opdracht na
te gaan of het waar was dat er vanuit de Dossin-kazerne per spoor mensen
werden weggevoerd. Er werd ons meegedeeld dat er transporten gebeurden
naar Duitsland en dat deze bestemd waren voor vernietigingskampen.
Ik
begaf mij met de fiets naar Mechelen.
Ik reed langs de de Mérodestraat en de Afleidingsdijle naar de kazerne en
zag op de sporen van “den ijzeren weg” een stoomtrein staan met
vooraan een reizigerswagon en verder niets dan goederenwagons. De
schuifdeuren stonden open en er werden mensen vanuit de kazerne door de
haag van Duitse soldaten naar de wagon gedreven. Mannen, vrouwen en
kinderen met een jodenster op hun mantel.
Onder
luid geroep van de soldaten “schnel schnel” werden deze mensen op de
wagons gejaagd en sommigen die niet snel genoeg waren werden met geweld op
de wagons geduwd. Sommige mensen hielden een pak of een valies in de hand
en hadden moeite om deze bij de hand te houden daar zij zo opgejaagd
werden. Na ongeveer 50 à 60 personen mannen en vrouwen alles ondereen,
werd de schuifdeur toegeschoven, de trein reed dan een wagon verder en
stopte terug aan de volgende wagon. Daar begon weer het inladen van de
wagon zoals de vorige. Ik kan wel zeggen dat de wagons niet van de mooiste
waren en dat ze er niet opgekuist uitzagen. Later heb ik vernomen dat de
Duitsers deze trein hadden besteld bij de Belgische spoorwegen en dat de
Belgische spoorwegen niet hun beste materieel aan de bezetter leverden.
Ook de locomotieven waren niet altijd van de beste met het gevolg dat deze
wel eens een panne hadden.
Ik
had mij verscholen opgesteld achter één van de steunmuurtjes van het
gebouw recht tegenover de Dossin-kazerne.Toen één van de Duitse soldaten
mij opmerkte, ontstond er een geroep en getier en riep hij in het Duits
wat ik daar stond te doen en dat het verboden was daar te staan en dat ik
moest maken dat ik wegkwam. Ik liet me dit geen twee keer zeggen en maakte
mij uit de voeten.
Later
heb ik vernomen dat het die dag was dat men een trein had doen stoppen te
Boortmeerbeek.
Ik was toen 18 jaar en heb verslag uitgebracht aan mijn overste. Taak
volbracht.”
|
